kulpu kırık hisler çökertir ruhumun tüm heveslerini
her şey alabildiğine tek düze derin ve bulanıkça
kırık bir yüreğin gönlünün boş kalışı da karamsarlık içinde
hisli duygular kaynarken cismi çökük bu yürekte
şefkat’im kadar hüzün çöküyor bu garibimin içine
umutları yitik bir duygu kendine dans ederken bellekte
kabuslarının yüküyle geçiveriyor koca bir ömür
düşünce hayatın kör cilvelerine
hep adrenalinle kalbim son sürat’le çürümekte

zorba hükümlerin insafına kaldık ya bu cilveli yaşamın
o gaddar iğneleyişlere hiç ten mi dayanır
zikir türettiğim günler o denli kalabalık ki
yaban ellerde gibi gözüm gök yüzünde
ellerim de bir hüzünlü kaldı böğrümde
bu nasıl bir sarf ise has ömrümü yeyip de bitiriyor
bir zamanlar ne hoş gülerdin yüzüme hayat
gül yüzlü çocuk derlerdi saf yüreğimden dolayı
ne de o güzel vakitler çok çabukça kaçtı
soldu gönlümün pür neşe kaynağı
bir bardak suda boğuldu geçmişim ve geleceğim
ah Süreyya ah o çalımının var ya belimde izi kaldı
anlaşılan bu hayat da beni kafasına takmış
görünen o ya çok çabuk da bu sınavda eleneceğim

ilmine eremedim hislerin ne çabuk da değişiyor
hep birlikte sanki söz birliği içindeler
hidayetsiz bir adımla sarhoş olu veriyor hikmetler
ne bir eş ne arkadaş nede dost ve yoldaş kalmış
herkes birbirleri ile düşman kardeşler
kavlim de kaldı her bir şey zirveden intiharlı
it iti koruyup da kollarken çıkar da nefisleri besler

belli ki hiçbir yol beni atiye taşıyamayacak
hep hicran var ömrümde sayısız
ayağım taşlardan şiştikçe gönlüm de kanayacak
uyduruk mu olacak hep böyle sevdalar
kalbim çiğnenip de duruyor yerlerde
yine bu gün de güne yok başlıyorum Süreyyasız
hem de ekstra bir bıkkınlık ile çöküyorum kaldırımlara
savurgan’lığım vefasız bir yüreğe kanış ta aldanmak
koyup da gidişinde bile bin bir çalım ve sükse var
benim ise hep yalnızlık içinde aşkım olmuş bir duvar
hesabıma düşense sadece kaybolan mazimi acı içinde anmak

olmaz ya her tür kötü şeylere rağmen
bekler de dururum kaderimin o güler yüzünün cilvesini
ve gönlü hakikatli bir sevgilinin
sevgiyle saracak şefkat dolu elinin o hakikatli vefasını

cazgır lığına güven olmaz ki hiç Süreyya’nın
belki de seğirtip de gelişte kaskatı kiniyle
musallaya bile zorla bulaştırır o zındık belasını…





( 15.05.2016) AZAP…