Sen gelince ülkeme, güneşe hüznümü emzirdim

Kimseler uyanmadan ben bayramlıklarımı giydim

Yağmur damlacıkları içtim kirli saçaklardan, sevindim

Başka bir güne uyansın istedim gün, kimselerin ölmediği

Üstü kalsın dedim acıların, bir ezginin seli alabora etmeden



Günü gelince çıkıp gidenler gibiydi unutuluş hayatımda

Ben bakakalırken arkalarından, vakit ayrılığa tırmanıyordu

Nadim bir rüzgârın koynunda yalnızlık tek şiirim oluyordu

Özlemin perdelerini açarak aşkın kervanlarını bekliyordum

Devrilmiş hayatın içinde yabanıl hüznümü çoğaltıyordum



Tasayı, sevinci ve yürekteki ateşi tutuşturuyordu oysaki an

Kayıp sırlar kitaplığında aradığımız büyülü sözcüklerdi

O gönlümüzdeki güneşi uyandıran tatlı bir sesti yaşamak

Bir pıhtı olsa isterdik belki de damarlarımızdaki delirmiş kan

Geçmesin isterdik asırlarca, o asla dizginlenemeyen zaman



Gözlerin hükmetmeyi bilmez bilirim titrek ve üşümüş ellerine

Düşün zincirini reddeden bir bakla, titreyişlerin karışır nefesine

Yabanıl kuşlar gibi ansızın gelirsin bir gün sen hüzünlü şiirlerime

Göçmen yüreğinin ayak izini takip eder sevdalı bir adam sevgiyle



Söyle! Kızıl çiçekleri erginleştiren ne! Güneşi hangi el çevirir!

Bayrağı dalgalandıran, usunu çalıştıran, ruhunu çağlatan ne!

Yüreğinin kum saatlerini tersine çeviren, ufkunu aydınlatan ne!

Sen kıyam bir tutku olsan, uğramasa yurduna rüzgâr senelerce

Saçlarının yelini hissetmesem, ben aşkı yasabilir miyim böyle!..



Kırarım istesem yüreğinin dalga boylarını, kuşlarla adaş olurum

Gönlündeki buzulları öpüşlerimle eritir, buzdağlarını deviririm

Özlemin rengi mavidir gülüm, ne yana dönsen hep ben olurum

Hüznün derinliklerindeki bir el gibi güneşten önce saçlarını okşarım



Bilesin ki sevda, hiçbir neden gönlümüzdeki devinimleri azaltamaz

Hiçbir neden ruhumuzun doruklarını biz istemez isek incitemez

İçimizin öksüz yollarında bir çoban ilerler, mor dağları mesken eder

Ve biz istemez isek eğer, bahanesiz nedenler yolumuzu kesemez…

Selahattin YETGİN