Ey benim gözde ve güzide Edilem
Senin o aşkla kokan o GÜL kokundan başka
Diğer cümle yaratılmış çiçeklerin hepsini
Senden ve varlığından gayrı var ya;
Başka koku tatmadım
Ve
başka koku bilmiyorum,
Başka bir kokuyu koklamayı düşünmedim bile.
Bütün kainat ne derde desin
Şu Kıtmir hissiyatına bürünen
Bir garip yolcu hakkında nasıl düşünürse düşünsün
Sadece ve sadece
Edilmeyi düşünmeye çalıştım
Hala da düşünüyorum,
Düşünmeye devam edeceğim.

Ve Ey Edile,
Bazen düşünülmesi imkansız denilecek kadar
zahmetli bulunan olayları bile,
ki; bu olaylar
İnsan olmanın getirdiği ve omzuma yüklendiği
Sorumluluklarımı zorladığı halde bile
Senin o kırmızı al al cezbekar ve vakar duruşuna bedel
Onları hatırıma getirmeye imkan bulamadım.

Bazen hem kalabalık hem de yalnızlık hallerimde
Bütün düşlerim ve hayallerim, esas meselelerimle birlikte
O namının eseri olan Edile aşkının menziline girdiği halde
Söyledim kendi kendime tenha bir köşede
EDİLE çok ehemmiyetlidir
Kokusu ve aşkı, hem keskin
Hem çukurlardan da derindir.
İşte böyle bir zaman zarfında
Kendimi SANA feda etmeyi
Şu can yine, bir kez daha şeref bilir.

Ey benim Edilem
Manen öldüm, manen öldüm ki
kendimi bütünüyle
Senin; o küflenmiş kalplere serinlik ve güzellik katan
Gül kokuna ve endamına
Herşeyimi feda ettim.

Ummanlar kadar geniş deryalarda
Yolunu kaybeden ve rotasını şaşırmış gemiler gibi
Sensizlikten yitik düştüğüm sevda dolu gül bahçende
Senden başka tüm kokulara
Kapattım bütün KAPILARIMI.

Ey yoluna deli divane olduğum Edilen,

Atlatilması o kadar zor bütün zahmetli işleri
Elimin tersiyle itiverdim.
İterken bile senin o gül kokuna
Medh-ü sena’larda bulundum
Bulunurken bile hiçbir zaman aslını kaybetmeyen
Ve asaletinden gram eksilmeyen
Zarafetine tutuldum.

O senin muhabbet tohumuna
sanki can suyu veren kokun için
Pervasızca ve de kınarcasına
Sen Edileden vazgeçmezsen şayet
Ruhunla birlikte bedeninde kaybolacak
Cinnet geçirip bir köşede
Hazan gibi ismin de sararacak.
Vazgeç Edile’den derlerken çevreden;
Ey benim Edilen,
Vazgeçmek kolaymı sanırsın kokundan
Özünle birleşmiş vefa denen o nazenin adından.
Olsun varsın, lakin;
Gelip senin huzuruna edep ile
Delireyim karşında, aşk ve haya ile.
Şu cihanda bütün yaratılmışlar
Desin benim için olmuş deli divane
Şeref duyarım bende böyle bir nam-şerif’e.

İşte böyle Edilem

Tükendi artık kelam bende
Yalnız sensin günahkar düşüncemde
Razıyım, ben o gül kokuna hem bedenen hem de manen
Sende bundan sonra benimleysen ,herşeye rağmen
Haydi ne olur lütfen
Söyle….