toprak kahvesinde kararamadan
deniz mavisinde sararmadan
gel ömrüme
gel sevişeceksen yormadan...



uslanmaz bir çocuktur dokunmak
ve haktır sevaptır tendeki bütün kapkaçlar
her parmak ucu kendi masalında çoğalır
ve her haykırışta notasızlaşır dudaklar



bakışının değdiği her yer soyunan bir yangın olur
arsız tüm telaşlara selam durur titremeler
kurşuna dizilir geceden olma güneşten doğma şafaklar
ve en kızılından bir yudum daha içip ölmek istersin



dik bakışlı kavgalar olur diş geçirilmemiş tepelerde



biraz mor
biraz da kırmızıdır ertelenmiş baharlar
duvağını düşürmüştür bir kere gece
yatak isterikleşir giydiremezsin masal bitmeden



dedim ya masal bitmeden


.
...
.


bitirirsin kendini
ve bittiğini sandığın her şeye yeniden başlarsın
kaybedersin ve kaybettiğine değil de en çok kaybolmuşluğuna yanarsın



ayyaş nefesine aldırış etmeden karanlıkla sevişirsin
ve bir başına çıplak düşersin gecenin koynuna
sarhoşluğuna değil de en çok ayıldığına yanarsın



“yürekler hiç susmasa
bedenlere sığmasa
zaman dursa
aşklar vursa geceleri
umutlar hiç tükenmese
bu masal hiç bitmese” demek gelir içinden
ve tek bildiğin periye usulca dokunup “keşke her şey seninle güzel olduğu kadar şiir olabilseydiı” dersin sayfalar dolusu



bitirirsin kendini
ve bittiğini sandığın her şeye yeniden başlarsın…







ilhanaşıcımayısikibinonaltı