0
Yorum
3
Beğeni
5,0
Puan
696
Okunma
Zamanın gövdesinden damıtırken acıları
açlıkla ve savaşlarla ölen çocukların gözleriyle...
-ki devlet elinde savrulurken ömrü insanın-
sustuğumuz kadar failiyiz her umudun
sustuğumuz kadar ortağı bu kanlı karanlıkların...
gökte gri’ye çekilirken her tonu Mavi’lerin,
değildir bir mevsimin ahlâksızlığı bu...
gülüşünü yitirmiş çocuklarca soluyor gün,
gün be gün soluyor güneş
Mayıs başında
mevsiminden umarsız...
baharı sallandırdığından bu yana
salıncaklar yerine darağaçlarında
insanlığını unutmuş yürekler..
gün be gün soluyor
renkleri yeryüzünün
ve susuyor vicdanı körelmiş yürekler
bütün yitirilişlere..
ki savrulurken devlet elinde ömürler
ve konuşmamaya, isyana, direnmemeye
yeminliymiş gibi susarken
vicdanı fakir insanlık;
değildir benim harcım ’mutluluk’......
5.0
100% (2)
