Anlamsız, ellerimde çakıl taşlarını biriktiriyorum
Atmak için değil
İkisi arasında bir kıvılcım bekliyorum
Suya atılacak daha çok şey var sanırım

Düşünceler

Ya da batmış hayaller
Hep Karadeniz olacak değil ya
Birazda bizim kuyuya fırlatalım
Çıkarmak için kimse uğraşmaz bizden akıllısı yok sayalım

Ve ben sana biraz kendimi anlatayım

Rüzgârlar saklardım saçlarımda
Ayaklarımın batıklarından çıkartırdım ahlarımı
Kan damlayan yerlere sevda yazardım
Arada bir sokağın gürültüsünden kaçıp
Evim dediğim viraneye saklanırdım

Uyku nöbetlerimdi sabaha yakın üç araları
Uğultulardı uykularımda konuşan
Oysa ben hiç sayıklamazdım
Onların susmazdı dilleri

Anlıyor musun deli değilim işte
Çakıl taşı biriktirip kuyuya atmam
Karadeniz in kaderini değiştirmek belki de

Deli değilim anlasana
Uykularım kaçık sadece
Onlar yağıyor gecelerime

Anlamsızdı değil mi?
İnanmayacaksan, çakıl taşlarımın hepsini atıyorum
Anlama bürünsün
Bundan sonra ellerimde çakıl taşları toplamıyorum

…

İnanmıyorsun (um) hala bana
Deliliğim aslında beni sınamakta
Saklandığım virane odalarında
Düşler kararıyor üçe beş kala


e...