0
Yorum
2
Beğeni
5,0
Puan
872
Okunma
Bir akşam vaktiydi bana sessizce gelişin,
Keder bürümüştü halini, öyle boyun eğişin.
Mahçuptu her zamanki o bakışların ezgin,
Sanki sineye yara açıyordu yere göz dikişin.
Yakışmıyordu sana utanmak ve ağlamak!
Dermansızca dizlerinin üzerine çökmek,
Vede hayatında hiç eğmedin başı eğmek,
Yada umar bir şekilde kendini kırıp dökmek.
Gel, açtım sana kollarımı sokul eskisi gibi!
Göğsüme daya başını ağla nehir misali,
Senden vazgeçmedim yazdığım şiir gibi,
Döktüğüm yaşlar şiirlere mürekkep misali,
Üzülme, ben buradayım hâlâ seni beklerim!
Beni terk edip gittin diye hiç değişmedim,
Bu gönül bahçemde kimseye yer vermedim,
Yaşadım ama asla senden öte sevmedim
5.0
100% (1)
