Yine o hüzünlerin sağanağı doldu yüreğime
Siyah gözlerinin karanlığı çökmüşken kentime
Özlemdir geceyi andıran bulutlar dolduysa mabedime
Zikrini unutmuş ki leblerim; efkâr dolandı dilime

Yar kara gecelerde matemdir saydığım yıldızlar
Yanaklarımda esen imbattır egenin türküsü
Kızılın gölgesinden çalınmış allık misali
Titriyor gamzede özlemin o pembemsi büyüsü

Renkleri sayıyorum hasret saatlerinde
Nereye dönsem kara, kara bakıyor
Densiz şiirler,
Acının kahreden çehresiyle
Sonra ağlıyorum, ağlıyorum sağanak mevsimiyle

Resimler seriliyor baktığım her şeye
Unutmanın adına cinnet diyorum
Yokluğuna gurbet, ayrılığa şiirler yazdım ya
Beklerken yollarını sıla dediler adıma

Ben adımı unuttum
Buğulu gözlerde tüten efkârım
Leylası olduğum gün divanesiyim sensizliğin
Kime sorarsan sor raks eder elvan, elvan hislerim
Hep o İbrahim’den kalma ateşle demlenmekteyim

Nuray AYHAN…