Gönlümde kurduğum şehrimsin kapısı yok
Ateş oldum yanmadan dumanım çıkar közüm yok
Sığınacak tek limanımsın sana gelecek gemim yok
Ararım yâre kavuşacak bir yol varacak lakin dermanım yok

Düştüm bir derin kuyuya çıkacak yok halim
Ey sevgili benden neden kaçarsın sen ey zalim
Ne olur gelsen beni aratmazsan yaşasak sağ salim
Ararım yâre kavuşacak bir yol varacak lakin dermanım yok

Zevk mi alırsın beni seni diyar diyar aratmaktan
Ellerimi kollarımı çaresizlikle bağlatmaktan
Gece gündüz bu çaresizliğimle ağlatmaktan
Ararım yâre kavuşacak bir yol varacak lakin dermanım yok

Dinliyorum uzakları sesin gelir diye
Söyle bu ayrılık hoşuna geldi niye
Dönüp gelsen de gelişin bana olsa hediye
Ararım yâre kavuşacak bir yol varacak lakin dermanım yok

Beni duymuyorsun yatıyorsun sanki derin uykuda
Yolun ile derman bulsam gelirim sana bir solukta
Aşkı seninle yaşardım aşkla inan en dorukta
Ararım yâre kavuşacak bir yol varacak lakin dermanım yok

Yıkıldım artık ey yollar beni alın kaybedin
O yâre kavuşmak yoksa alın beni toz edin
Ey gönlümdeki sızlayan aşkım sizlerde beni terk edin gidin
Ararım yâre kavuşacak bir yol varacak lakin dermanım yok

Aradığım yollar yol değil sanki sırat
Ey Rabbim sevgimi onun gönül önüne sen beni fırlat
Ya da beni ona onu da bana kavuşturacak bir an yarat
Ararım yâre kavuşacak bir yol varacak lakin dermanım yok

Sırtına bindiğim yok küheylan bir kır at
Gece gündüz gönlümde duyduğum hep feryat
Ya Rabbim ne olur onun gönlünü benim gönlüme kat
Ararım yâre kavuşacak bir yol varacak lakin dermanım yok

Aşk değil mi gönüldeki mutluluğun yeşeren fidesi
İnsan onurla gurur duyar aşktır gönlün abidesi
Karşında aşkla seven yoksa olmaz ki gönlün hiç neşesi
Ararım yâre kavuşacak bir yol varacak lakin dermanım yok

Kul Mehmet’im bir ömür tükendim aramaktan
Yar koynumda isterdim gözlerine bakıp yaşamaktan
Bana nasip değilmiş aşk ile o yar ile beraber yaşamak
Aramam artık kalmadı bende bir aşk artık sende gönlümde yok
Mehmet Aluç-Kul Mehmet