İlkbahar tüm cazibesiyle
Kuşatmaya azmetmişti solgun yürekleri
Neler anlatmıyor, hangi sayfaları açtırmıyordu ki

Hissediliyor ötelerin şevki
Sinelerde mahfuz tutulan bir hasret ki
Bu nasıl ihata eden yüceleşen bir mefkûre özlemi

Her şeyi onunla sevmek
Onun dirliğiyle nefeslenerek meşk etmek
Ahirin özlemiyle bugünü ahenkleştirerek aşkla yürümek

Ey gönlümün sevdiği
Hevesleriyle halimi seyrettirdiğim revan
Seni, dirliğini, varlığın için serdettiğim her şeyi rızayı bari içindir

Sana olan bu tutkum
Edebinin bendinde melalimi soluttuğun
Sabrın keyfiliğinde çileyi bir duvar misali benliğimde örmüştün

Sen varlığını vakfetmiştin
Benim için en vazgeçilmez bir hazineydin
Bitmeyen bir şevk, dinmeyen bir muhabbet iksirinin eşiğiydin

Baharlar seninle anlamlı
Yaprakların gizemleri seninle daha manalı
Yağmurlar o kadar manalı ki tefekkür ikliminin sunduğu arz ile

Düşüncelerim cem oluyor
Seninle bir bereketin hikmetini hissediyor
Görüyor baktıklarının derinliğinde husule gelen inhisarı

O vakit sorguluyor
Senin halinde var olan ihsanı ve ihlâsı
Bir gıptayı nazar ile kıskanmıyor değil inkişaf eylediğin hadisatı

Sanki ötelerin izleriyle
Halinde husule getirdiği enginliğiyle
Diyorsun ki sen her şey çok yakındır sabrın güzelliğinde

Yeter ki halis bir niyetle niyaz eyle
Enaniyetine asla yenilme, ne derlerse yi dert etme
Kalbinin sesini dinle, sahibini zikreyle, beyanını ikrar eyle

Efendiler efendisi ne söyler
Sana seni anlatır, ruhun nizamını hatırlatır
Akiden ile sevmeyi, hoş görüyle nazar etmeyi asırlar önce söyle

Tanı artık sen senden olanı
Sana kimliği ve kişiliği kazandıran varlığı
Ölüm içinde gizlenen dirliği, aşk içinde meşk edilen mefkûreyi