Yaralı ve buruktu iki gencin yüreği
Ta ki, birbirlerini bulana kadar
İnim inim inliyordu acılar
Hayatı boşlamıştı umutlar
İkiside burkulmuştu, "sevda" yolunda
Kanatları kırık, yaralı kuşlar, gibiydiler

İki gönül sancılıydı sevdadan
Öylece zaman geldi, geçti aradan
Derken...
Göz gözü görmeyen bir sis düştü geceye
Sisler içinde, dalyan gibi ilerleyen ışık
Hayatı boşlayan erkek şaşkındı
Usul usul ışığın gölgesine sokularak
Acılar içinde inleyen kızı gördü
Kız çınar ağacı gibi boyluydu
Ondan geri kalan yanı yoktu erkeğin

Şubat sabahında tenhaydı vakitler
Duyguları berraktı, sevgileri tufan
Uğultu bir gök vardı, havada esen
Güneş henüz küsmemişti güne
Cayır cayır yanıyordu sevdalar

Umutluydu iki gencin yüreği
Derin bir hasretle başladı,
O ilk buluşma.
Titrekti yürekler
Öyle şehvetli’ydi ki, bakışları,
Birden bire içlerini nakışladı.
Sere serpe serdiler gönüllerini
Ateşli dudaklarında...
Öpüşme’nin ıslakığı kuruyordu

Mevsimler’ce sevdaları sürecek diye
Yollara düştü iki gencin yüreği
İkisi tutkulu ve sevdalıydı
Fakat gizlenmişti duyguları
Hayaller süslüyordu düşleri
Sevdaya çıkıyordu umutlar
Acılar bir bir yok oluyordu
Boşvermişlik’ten eser kalmamış
Ciddiyete bırakmıştı yerini!
Derken..
Yollar pusulu ve tuzaklıydı
Kız’ın şehrine yerleşerek
İmkansızı başarmıştı erkek!
Dört mevsim sonrası güneş battı
Ay geceye küstü oluk oluk döküldü bulutlar

Kızılca kiyametti iki gencin yüreği
Erkeği’n ailesi....
Yere göğe sığdıramaz iken kızı!
Lakin.. Kızın ailesi....
Bir türlü razı değildi bu beraberliğe

Erkek; gök yüzünü tutup yere indirse
Aşkından yıldızları bir bir saysa bile
Kız’ın annesi yine razı olmuyacaktı
Sanki kız’ı değilde..
Annesidir tekrar evlenecek olan
Boşuna çırpınıp duruyordu erkek
Kız’dan bir umut bir ışık bekliyordu
Kız; ürkek’çe ama annem, ailem dedi!
Erkek; git dedi dalyan gibi dev kız’a
Gitte...
Senin yerine, annen,
Evlensin kocan olacak adamla.
Kız dünden razıymış gibi,
Biraz söylendi ve arkasına bakmadan gitti!

Aslında ikisi bir birinin son şanslarıydı
Her gören hayran kalmıştı onlara
Asildi namlu dibindeydi yürekleri
Öyle kasvetli, öyle coşkuydu ki, umutları
Yer yarılsada üstünde onlar kalırdı
Mutluluktan kanatlanıp uçuyorlardı
Kızın annesi aralarına girene kadar!

Not: yaşanmış bir öykü’dür