1
Yorum
10
Beğeni
4,8
Puan
1707
Okunma
Ne yaz gördü, ne bahar.
Mevsimler hep kış, sonbahar.
Ne baş koyacak bir omuz,
Ne uyuyacak bir diz var.
Kime uzansa boş kalan eller.
Boşa geçen bir ömür gibi..
Hayat dediğimiz kuruyan bir dalda,
Kuruyan bir yaprağın hikayesi sanki..
Rüzgarın savurup uçurduğu
Çürüyerek toprağa karışan bir fosil.
Çöpçülerin bile süpürmeğe tenezzül etmediği
Parçalanan bir yüreğin sızısı..
5.0
91% (10)
3.0
9% (1)
Cevap Yaz