Kuşların ötmediği otların bitmediği yerlerde
Nefesin yettiği kadar haykır haykıra bildiğin kadar
Kimse duymaz seni kimse koşmaz yardımına
Ama yine ben olurum o an o katı yüreğinde

Göz yaşlarından gölcükler oluşsun ayak uçlarında
Bak ki kendini gör yansısın yüzün gözlerine
Henüz beni unutmuş değilken yeşersin sevgi tohumu
Git git de kırışmış soluk resimlerime bak bak ta ağla

Yüreğinde çözülmeyen düğümler oluşmuş kat kat
Düşüncelerin hep bilmece çözemez mi kalbin suali
Defalarca sor yüreğine acaba seviyor musun yine beni
Günahıma girmeden beni öldürmeden söyle doğruyu

Ben sustum her şeyi söyleyip giden sen değil miydin
Defalarca sevdiğimi söylerken alaylı bakışlarla bakardın
Haykırmadım mı dağlara yazmadım mı ismini taşlara
Hakkında konuşmadım konuşmam bir mazi yaşadık senle

Sana elveda demeden gittim korktum karşında ağlamaktan
Ardımdan ne söylersen söyle cevap veremem duymaz bu kulak
Vasıf söyledi söyleyeceğini artık yok sana söyleyecek bir sözü
Mezarıma gelir de ne söylersen söyle öpersin bilirim torağımı

VASIF TEMEL ÇOBANOĞLU
20.01.2016 ÇARŞAMBA