rüzgar fısıldarken iskelenin kulağına yarınlarımızı
kirpiklerine bahar sisi çöken o rıhtımda
ellerimi tut

uyansın bucaklarımıza sırılsıklam maviler
yansın begonviller
değgisinde pembe polenciklerin dudaklar

güvercinler uçuşsunlar çığlıklarından dalgaların
cemreler ağlasın
rüyalar silkelensin

ellerinde ellerim
yangınlar kalksın avuçlarımızdan

kızıl meltemlere bansın sarhoş kanatlar
perdeli ayaklarından kuşlar saçılsın
harelerimizin
delinsin beyaz çığlıklara koynumda ruh
süzgün dansından bakışların
safir kısraklara koştursun gece
cıvıltılarımızdan süzülsün gardenyalara ay

boynundan aksın mayıslara denizler
siyahında yırtılsın haziranlar
şavkından hasretlerin
yeşile yosunlansın kabarcıkları yakamozların

yığılsın sancılarına turkuazların İstanbul
parçalansın
kınından çekilmiş uykulara sabahlar

tan uyuşsun
gün dağılsın

mavisine bahar sisi çökmüş o rıhtımda
göğe fışkırsın göğsümüz…

’’delikliçınar sayı 61’’