Dinle sevgili
Bak! Gökyüzü lacivert yine
Martılar da kanat çırpıyorlar
Denizi gören o tepede ki ağacı hatırladın mı?
Sırtımızı ağaca yaslamış
Sessizce yakamozları izliyorduk
Yağmur yağıyordu sicim gibi
Ve hüzünlü gece çoktan başlamıştı
Sabun gibi köpüren dalgaların
Kayalara çarptıkça çıkardığı sesler
Feryadını anlatıyordu sessizce
Feryadsız lacivert gecelerin

Gönül sesimize yataklık eden
Gizli bir hayal bahçesi kurmuştuk
Sevdamız orada yeşerir
Dile gelir orada şarkılar söylerdi
Lacivert geceler rengini
Okyanustan mı almış derdik
Su gibi hayal bahçemizde akıp gidiyorduk
Sırlarımızı okyanusların derinliğinde saklamak için…

Hayal bahçesinde geçerdi tüm zamanımız
Çocukluğumuz aklımıza gelir
Çıplak ayakla kovalamaca oynar
Kumdan havuz yapar yüzerdik
Ya o kumdan kale kurduğumuz güne ne demeli
Sen yıkmıştın.
Ve ilk kavgamız
İlk küsmemiz
Sonra ardına bile bakmadan çekip gitmelerin
Hazan mevsiminde dökülen yapraklar gibiydik
Birbirimizden uzaklaştığımızı düşünmek
Ne kadar da hüzünlüymüş ayrılıklar…

Sen mehtaplı geceleri severdin
Deniz durgun çarşaf gibi
Ay dolunay halini almış
Şavkı yüzüme vuruyor
Balıkçı tekneleri dönerken
Yakamozların ışıltısına gözlerim dalıyor
Sensiz boşlukta gibiyim
Sanki hazan mevsimindeyim
Dalgalar kumsalı döverken
Ben kahırlı gözyaşlarımı döküyorum
Lacivert bir hayal olsa da hüzün
Aşkın gözü kördür
Sora sora Bağdat bulunur
Bir gün hayaller de elbet gerçek olur…


Mustafa KARAAHMETOĞLU
17.04.2016