SIRASIZ ÖLÜMLER


Sıralı gelmiyordu ölümler.
Ablası öldüğünde fark etti
Yaşlı anne babaya sarıştığı sırada.
Daha şimdiden sardı bir düşünce
Kim bakacak bu yaşlılara diye.?

Yıllardır elleri, kollarıydı ölen büyük kızları
Yaşlılar biliyordu olacakları,
Ağlamaları,
Hem kızlarına, hem geleceklerine..
Küçük kızda ağlıyordu ama,
İlk önce çekeceklerine, sonra ablasınaydı.

Böyle geçti bir süre.
Artık küçükteydiler
Ama her gün anarak ve dank ederek yokluğu.

Telefonda duydular küçük kızın sesini,
Anlatıyordu yine arkadaşın birine,
Neden bunlar değil de, Ablanın öldüğünü.
Birbirine baktılar bir kez daha ölerek,
Ve yakınan gözlerle keşke anımsaması…

Ama ölüm işte, isteyerek olmuyor.
Yaşı gelen değil de,
Sırası gelen gidiyor.
Tek teselli bu belki, yaşama tutunmanın
Ama bir gerçekte var,
Sebepsiz de değildi kızcağızın ölümü,
Sanki öne almıştı çektikleri çileler.
Sırası gelen değil de, çok çeken gidiyordu.
Çekilen ızdıraplar ,sırayı öne alıyordu.