İşte yine her zamanki gibi derin gecelerin kuyularındayım,
Tüm uykuların  özlemindeyim
Gerçeklerden uzak, hep benliğimle
Gel artık ! anlaşılmıyorum ben kimseyle...


Yine düştün aklıma tutmuyor elim ayağım
Yirtiliyor göz bebeğim
Düşüyor damla damla geçmişim
Isıtmaz oldu artık üşütüyor güneşim.


Hasretin bir barış güvercini o da hangi kafeste tutsak
Çırpınıyor çığlıklarının en güzel sesi ile
Güzel gelir herkese derdi güvercinin sesinde
Bülbüler ötmez artık kapakları açılsa bile


Kör karanlık odandayım her gece olduğu gibi
Hasretine sarılmış, geceye sığınan dizelerimle
Koyunları değil sensiz günleri tavanda sayar dururum
Göz yaşı kalmadı yetişmiyor artık gururum


Yine de;
Sen dayan
Sen şükret
Verene bin şükran iken
Alana bu isyan niye?
Doğruya bulmandadır bunca eziyet
Çıkarıyorum kalemimi Yarabbim sen bana sabreyle...