Ömrümmmmmmm diyerek başlardım ya hep
Sen şimdi yoksun
Bir soğuk hazan gecesi gibi yalnızlık
Yüreğim buz gibi
Ellerim üşüyor ey sevgili
Sen tutmadıktan sonra neye yarar ki
Sonum oluyor sensizlik

Evet ey sevgili
Yokluğunun boşluğunda kaybolmuş bir ben
Sesini duyamıyor gözlerine bakamıyorum
Ne sabahlara uyanmak nede
Akşamları karanlıklar istemiyorum artık
O güzel yüzün güneşimi
Geceleri parlayan gözlerin yıldızlarımı kaybettim
Sonum oluyor yokluğun

Söylemiştim ey sevgili
Sensizlikle savaşacak gücüm yok
Sen olmadan alacak nefes, bir sıcaklık bulamıyorum
Eriyorum içten içe
Yüreğim yangın yeri küller boğuyor beni
Neredesin ey sevgili
Sonum oluyor sensizlik

Şimdi başkası tutuyor ellerini
Başka bir kol sarıyor seni
Yokluğun bu kadar acıtırken
Umurunda mı ey sevgili
Sonum oluyor yokluğun

Giyeceksin o gelinliği az kaldı
Biliyorum çokta güzel olacaksın
Benimse o gün nefesim kesilecek
Yokluğuna son bir kadeh kaldırıp
Gelmişine geçmişine söveceğim hayatın
Söylemiştim ey sevgili Yokluğun sonum olacak
Kafama dayadığım soğuk bir demir
Acılarıma belkide son verecek
Yada bu hastalık daha önce halledecek
İyi misin ey sevgili
Sevdiğin adam gün gün ölürken sen iyi misin
Unutma sakın ben seni çok sevdim
Sonum olacak dedim ve öyle olacak
Seni seviyorum ömrümün baharı

Sensiz bu dünyayı istemiyorum ey sevgili seni çok seviyorum P.Ç.