Zordur…
Kolumuza ısırarak saat yapıyorken,
Birden büyüyüp serpilmek…
Meşakkatli hayatın deprem göçüklerinde,
Genç vakitlerin “keşke”lerinde,
Sere serpe uzanıp göğün namahrem göğsüne,
Aksayarak yürüyen bir ömre
Dönüp geçmiş günlerden
Ahraz duygular anlatmak zordur ….
Masalımsı kavramlarla,
Savaş halinde olan ironinin,
Barışa yelken açmasını beklemek zordur. ..
Keşkelerimizdir bizim en kolaylarımız.
Keşke; doğmasaydım…
Keşke; görmeseydim…
Keşke; sevmeseydim…
Ne olurdu ?
Zor oluyor işte…!
Ahh….”keşke” !
Senin yüzünden;
Toprağın tarak kemiklerinden düşen,
Gözyaşlarıma asılı cennetin,
Döşüne sapladım mızrağımı…
“Keşke”Beynime pazarladığın
aksak ayaklı sözcükleri,
Gergef gibi işlemeseydim şiirlerime.
Hiç bir kentin yanaklarına,
Deniz grisi renk yerleştiremedim sayende.
Sevdiremedim kendimi senin gibi,
Dudağı bala değmiş dilberin gönlüne.
Onlarca “keşke” ihtilali görmüş ,
Çam kokulu aşhap kapımın eşiğinden,
Geçiremedim başı duvaklı bir kadını,
Düşüremedim gül kokulu yarenimi,
Firdevsimin içine….
Ahh….”keşke”
Senin yüzünden sersefilim işte…!!
Müşteba Güneş