İsyankâr bakışlarındaki kuşkulardı hüzne sövgün
Pusulasız bir denizde en bakir ülkeleri arıyorduk
Şiirler serpip yalnızlığımıza, mavileri geçiyorduk
Bir yılkının sırtındaki jokeydik, ağlardık her gün.

Toprağımızı zorladıkça direnci azalan menekşeydik
Kırık türküler sürülüydü içimizde, sisli bakış olurduk
İşe yaramazdı susku, unutulmaya yüz tutan lehçeydik
Eşkâlini bilmediğimiz pusatlarda birbirimizi bulurduk.

Her akşam yaşlı güneşi saklardık üşümüş yüreklerimizle
Göğsümüzdeki sol ağrılara sabırla direncimizi gömerdik
Yıkanırdık isimsiz coğrafyalarda, dilimizdeki türkülerle
Kavgayla tütsülenirdik, titrek ellerimizle şiirler dizerdik.

Sevincimizde bile mağrur bir başkaldırı vardı, tohumduk
Tükenince direncimiz, birlikte puslu mevsimleri seçerdik
Dokunamazdık birbirimize, umutların kentinde yolcuyduk
En doyumsuz meyimizdi sevda, içtikçe kendimizden geçerdik.

Selahattin Yetgin