1
Yorum
6
Beğeni
5,0
Puan
755
Okunma
Ömrümsün
Son sözüm yürek yüzüm
Yıktın kapımı
Üşümeyi öğrendim
Özgün olmayı çeyiz dökmeyi
Bir of çekince yıkılmadığını dağların
İnsan içinde insan hey hat edip olmayı
Göğsümün üstünde
Kendi ayak izlerim yolcuyum
Kaçkın bir yaprağı düşün
Ölüme koşar özgürlüğe süzülür
Derdimi sevdim aç yatan yalnızlığımı
Tenden çözülüyor nefesim
Ecel ateşe verince dilekler tutmaz
Sulara boğulur ya sıraya giren gülüşler
Boşunaydım boynum elek oldu
Kudret bocadır tavanda asılı gözlerimden
Sonra farkettim ki
Yurtsuz değildi yağmurlar
Güneşi yakın tutunca ellerine
Sahra-i Kebir de olsa ıslak yüreğin
Seviliyor herşey Leyla’nın hatrı için
Çığ da düşse
Koynunda vurulsam da
Derdimi sevdim aç yatan yalnızlığımı
Ömrümsün
Heybemdeki yıldızım
Alnımdaki en güzel yazgım
5.0
100% (3)
Cevap Yaz