4
Yorum
6
Beğeni
5,0
Puan
2090
Okunma
Paravan arkasında bir nefesti yaşamak.
Yaşamak ve ölmek şairin ellerinde.
Öyle susarcasına
Terfi ediyorum
Kirpiklerin birer dik yokuş olsa da
Düşerken
Yüreğine tırmanıyorum
Koynumda ateşli bir humma
Varlığımıza kasteden ölü bir diriliş
Her güne eksik doğarak parçalansın ki
Ani bir taranva nefesimin ucunda kö/r düğüm
Zinciri boşalmış duygularım ellerinde sağır
Ayrılığın künyesi bileğimi kese dursun
İmtihanlar kargaşaları öldürdüğü zaman
Göze alan yalnızlığın coşkusu hüsran
Ruhumda çöküntü’lerin alametidir. şiir
Mavi bakışlar intiharı unutmuş denizimde
Günün sonu, bu "son veda " nın habercisi
Düşündükçe üşüyor üşüdükçe terliyorum
Bir sustu’m ki
Bir de sırrı dökülen cüzzamlı aynalar
Umarsızca şahitlik eden yarınlara nispet
Yitikliğine şehit düşen, ‘yalnızlık.‘
08.4.2016.23/10
5.0
100% (8)
Cevap Yaz