“Söz akıl, söz namustur, söz vicdandır, söz insan.
Zamanın koynundadır silinmez hafızadan”

Söz var ki erbabında düşün günlerce düşün.
Söz var ki güneş gibi düşün peşine düşün!

Söz var ki rezil eder insanı tek cümlesi
Söz vardır ki ram olur duyanların cümlesi.

Söz var ki söyleyenler mahkûmdur söyletene.
Söz var ki borazandır fesadı öğretene.

Söz vardır kürsülerde meydanlar sanki mahşer
Söz var ki ölçüsüzdür dehşete düşer beşer.

Söz vardır ki durdurur baltasını celladın.
Söz var ki mızrak gibi tercümanı feryadın.

Söz vardır ki bayılır kahkahadan kargalar.
Söz var ki sarfedenler düzeltmeye çabalar.

Söz vardır ateş olur kaynatır denizleri.
Söz var ki binlerce yıl ötesinde izleri.

Söz var ki kararında ne çok söyle ne de az.
Hiç arkadaş olur mu boşboğazla, boşboğaz?

Söz var sözlerden yüce söz var ki ab-ı hayat.
Seslenir gündüz gece hâlâ duymazlar heyhat!

“Sözün değeri gümüş sükût altındır” derler.
Bakın ölçü taşına bu söz kaç altın eder?