Toprak, yöre, töre,
Çok şey ifade eder bize.
Kelimelere anlam bırakmazlar,
Yaşamak, anlamak ve anlaşmak onlara dair.

Hamurumuz sağlamdır bizim,
Ekşi mayadan çıkan hamur ne anlar?
Karakterimiz özümüzdür,
Savrulmaz lodosta, poyrazda.

Toprak dedim ya işte,
Her toprağın kendi iklimi.
İklimlerin çeşitli çiçekleri,
Diktir başı bizim toprağımızın çiçeklerinin.

Yöre dedim ya işte,
Değer kıymet pahalıdır bizim yörede.
Hele ki sevda girdiyse işin içine,
Dert olur adamın yüreğine soğuklar.

Toprak, yöre bir yana öte yanda töre,
Sahip çıkılır bizim törede sevdiğine.
Endişe duyulur karanlıklara, kalabalıklara,
Beklersin kapıda avlunun ışığı kapanıncaya.

Zamanın modası geniş mideliler,
Onlarla farkımızdır samimiyet, değer, kıymet.
Modaya ayak uydurmak ister insan, mantık aramaz.
Zira insana yakışandır moda zat’ımca, karakter yakışır insana baş sırada.

Böyle gördük, böyle bildik,
Biz bildiğimiz gibi sevdik.
Sevda dillerde boş, sevda yataklara düşmüş.
Bizim sevdamızda yüreğimiz kor ateşe dönmüş.

Gönül ferman dinlemez tutulur,
Elden ne gelir kader budur.
Gönül tutulur. yürek burkulur.
Konuşacak bir şey yoktur.

İnsan her hal olur.
Susar da çok şey konuşur,
Konuşur da içinde kelime yoktur.
Konuşacak bir şey yok, susmak düşük çeneme eziyet, yazmak vallahide bana bir nimet...