0
Yorum
1
Beğeni
0,0
Puan
680
Okunma
akşamdan kalma bir sabah
dönmüş sırtını güne,
hep ’ben’im diyen bir devlet gibi
doyurmak için bitmek bilmeyen açlığını,
katlederek ışığını ve umudu,
boğarak sessizliğe tüm çocukluk huzurunu...
sürüyor hükmünü..
yaz’a sarılan günleri
umursuz izleyip
kendi içinin kışlarını yağmurlara bezeyip
bize saran bir tanrı gibi..