Çıkmalıydı nefes birşekilde
Nasıl olsa yaşamak hicranın derinliğinde ki mefkurede
Ümit etsem bile, sabrın narıyla arileşsem kimene, kanaat samimiyeti hani nerde
Yolcunun bir hesabı olmalı, tedbiri elden bırakmadan yol almalı, inşirah kimlerde


Akıl intibak ettiren ferdir
Zikir muhabbet didarında ki kederdir, aşk için serdir
Kalp ancak nazargah olduğunun farkındaysa makbuldur, yoksa bir yürektir
Ruhun insicamını anlamak, hilkati üzre barışık olarak yaşamak sevda için farktır


Gelmeyin üstüme
Her nefes için umut içinde bekleyen sessiz kalbime
Ruhundan bihaber cahile, müddet-i nefesten bigane olan sefilleşen viraneye
Ağlamak kime yakışır, idrak ile yol almayana aşkın feyzi karşıdır, hakkıyla biline


Bir yeminin halinde
Koşulsuz bir kararın arefesindesin hangi vakitte
Ne kadar farkındasın, sana en yakından çok uzaksın, ruhun aşikar etsede
Nefsin hala avuntular içinde,iraden zafiyetlerin derdinde, aklın ne kadar ersede


Zalimin bir vakti var
Zülme uğrayan her gönül niye yanar, umut içindedir ar
Kalbin feryadı her nefese ibretle bakar, ehliyet sahibi olan ancak aşkla anlar
Pişkinleşen nefisler bahane uydurup kaçar, hakkı tespit etmek iman içinde bir nar


Bir divane gibi gülmeliyim
İçinden çıkamadığım müşkil için kendimle alay etmeliyim
Hissetmeyen nefeslere bilmemki ne söyleyim, sukut etmeyi neden edep bilirim
İrşada muhtaç halin emanetçisinden ne bekleyim, nasibe müdrik olmak için ferim


Haydi çık gel artık bekleme
Hasretin kavuran badiresinde, haşyetin yakan çilesinde
Cennet özlemi bilmem ki niye, dillenen taat ve zikirle mi, takiye içinde ki ecirleme
Nüfusunu artırmak için hesaplan canlar adına mı, menfaati için gönül kırar, niye



Artık yazmayım diyorum
Bir meskun mahalle oturayım istiyorum, duramıyorum
Gün içinde ki suskunluklarımı, içime dert olan kanatlarımı paylaşmak istiyorum
Lal olmuş nefeslerin, sadece nazar eden sakin kederlerin ahını almak istemiyorum



Mustafa CİLASUN