6
Yorum
13
Beğeni
5,0
Puan
1172
Okunma
ardımda bıraktıklarım diz çöken ömrüm gibi
kırıldı budanmış ömrüm
göz kapaklarıma çöken hüzün
kirpiğimden düşen o son damla gibi
zaman zaman gölgelerin oyununa dalar
boşluğa takılan bakışlarım
ve raks eden renk cümbüşü başlar
buğulu bir bulut çöker gözlerimden düşüp
sarmalar düşlerimden düşen her zerremi
yorgun argın güvercin ömrüm tüner
ardından kirpiğime asılan o son damlaya takılır katre_i matemim
her insan kendi hüznünü içinde yaşar
ve öyle anlar yakalar ki bizi
söz sükut olsa da gerçekler sırıtır maskelenen yüzümüzde
sözler susar yüzler konuşur kimi zaman
yorgun argın güvercin kanatları dökülür ömrün
mahmudiye düzkaya
5.0
100% (8)