Hiç
Sensiz bilmediğim
O baharının güneşini ararım

Seni
Demlediğim yalnızlığın
Hazanın da öyle bulmuştum

Güller
O vakit seninle açtı
Erguvanlar gönlüme sarkmıştı

Sanki
O zaman hayat
Seninle bozkıra neşe saçmıştı

Bir anda
Sakin olan yüreğim
Yekpareliğin mücerret keyfini andı

Durağan
Umutlarım salkım
Saçaktı, ancak seninle açmıştı

Sessizce
Yanağıma düşen damlalar
Yine senin şevkinle baharı andı

Müdavimleşen
Gecelerimin karanlığı
Yine seninle bir aydınlığa kavuştu

Aklına
Hiç geliyor muyum
İnanır mısın bunu dahi bilmiyorum

Senin
Ritmik ayak seslerin
Klavyeye dokunan naif ellerin

Çayı
Yudumlarken aldığın
Nefesin senin hissettiklerinle olmak

Gecenin
Sessizliğinde ki gizemlerin
Bir hicran içinde yazdığın o şiirlerin

Çaresiz
Boğazıma düğümlenen
Vaat ettiği ayrılığın fısıltıların da

Sana
Bir kez hasretimi
Bizzat yüzüne bile söyleyemeden

Sen
Sessiz giderken hayalin
Avuçlarımda mısralaşıyordu hasret için

Bilerek
Sessizliğine çekiliyor
Ve hiç bir umut vermiyordun bana

Dillenen
Bu aşkın ve sevdanın
Sinemi coşturan bu hazzı ahengin

Mefkûren için
Meşkine kanmama
Hiç bir türlü fırsat vermiyordun

Artık sen
Anılarınla yaşıyordun
Silinmezler hatıraları yeniden anıyordun

Ve sen
Benim için bir meşkin
Kapısını bilerek ısrarla aralamıyordun