ZAKKUMLA BEZELİ ŞEHİR ve ŞİİRE TUTUNMAK

-Mehmet Fatih’e-


Sığınak yapıyorum yine geceden
nasıl olur şiire tutunmak
kelimeleri tutkulu bir bulut gibi taşımayı öğret




kara iklimidir ülkemin
değirmenden taşıdığım su, doğru
geceyi niçin kalkan ettiğimi anlıyor musun




biz de mi lanetlendik Sisyphos’un azabıyla
her gece ayrılıp yeni bir yola gider
tekrar aynı ağacın dibinde buluşuruz




güneş bir başka doğuyor her sabah İstanbul’da
Belacinto’da da doğmalı
yoksa yanılıyor muyum




kırık dökük salın üzerinde
Odysseus gibi korkuyla bakınırken
akıp gittiğini sanırız her şeyin yanımızdan
oysa hareket eden saldır, geçen hayatımız




ülkemin toprağında beliren kayayı
gözle görünmez bir doruğa iteleyen de kim
gerisin geriye yuvarlanmaz
kaslar kan ter içinde kalmaz mı




daha belirgin bir delilik var mıdır
kayayı itip, tekrar itip
farklı sonuçlar ummak kadar




şimdi bana geceden başka siper edecek bir şey göster
tıpkı geceye öykünen, onun kadar gölge olmayan




aşka tutunmakla aynı şey midir şiire tutunmak
ya şu dizeler sana neyi anımsatır
“çıldırtmalı mı seni ilk yaz
çiçek açmamış öpücükleriyle”*




düşsel mavilikte oyalanmak geliyor içimden
yeryüzünde zakkumla bezeli bir şehir yükselir mi
şöyle kıskanç Zephiros’ların esmediği




çiçeklerle süslenmek istiyorum sedef kabuğunda
bir tabloya sallanan fırçadan doğmak güzel olurdu
şiire tutunmak için
şu zakkumla bezeli şehir, kafama yatıyor doğrusu...

’’Selçuk erat’’


El Cevap;

Tarih düş
öğrenmek mi istiyorsun
yazgının karanlık limanlarını

/tutun da git dedim
şiirlere, avcunda yoğurduğun toprağa(ülkeme)
sığın da git
demedim.../

önce sisyphos’a sor
ve sonra istersen odysseus’a
nedir bunca körelten insanlığı;
bunca ayıran ve birleştiren lanetin sırrı

/güneş bir başka doğuyor dedim; evet
istanbul’a, belacinto’ya, paris’e, kyoto’ya değil
üstüme üstüme azizim
her gün
bir önceki günden
-öylesine bir başka demedim.../

bu tatlı bir rapsodi’dir
halkıma ve toprağıma ait/işte
çılgınca aradığın
zakkumlarla bezeli
o şehir/
fanyalarına takılmış bekliyor zamanın

/taş
durduğu yerde ağırdır dedim
benden öncekilerin dediği gibi
itip itip öleyazan bir mecnun çığlığı at demedim/

şimdi
yürü artık
talihinin bahara çalan yollarında
hiç olmazsa gençsin
ve en az yaşın kadar öykünme payı var hayatında

/artık yürü dedim
tüm soru(n) larını da kendine saklayarak
ve ağır ağır biraz da../
-inan başka birşey demedim...-


Mehmet Fatih