Bu sonsuuuz sonlu âlem; Hakk’kın bir kurgusudur
Yok sanılan Allah’ın... “var oluş” vurgusudur
...
Görür ise kâinat, görmez ise mikrop der
İnsan her şey yer iken, mikrop gelip o’nu yer
...
“Her bir şey” ki bir” şeyden, sorma ki n’eyden? N’eyden?
Dinle ki “var”ım diyor... her bir yer’den her şeyden

İster at gibi yürü, ister fil, ister piyon
Sonunda “adım” senin, “kader – mader” ne di’yon?

Kim? Kimden? Nasıl? Neden? Bilsek de doğru mu ya? !
Çözdüğümüz bilmece... bilinir şey mi Dünya?

Toprak ot’u veriyor, ot da et’i veriyor
Can verip, yaşatıyor... sonra geri alıyor

Hesap sorarım demiş elbette sorar, sorar
Ama bana sorarsan af daha doğru karar

Senle benle onunla ne diye uğraşsın ki
Kimi cennete koyup kimini ne yaksın ki

O ulu zatına ki hiç uyar mı öç almak
Ululuğu yerine gazâbından güç almak

Yemin olsun ki size hepimiz af olacak
Tüm gelmiş geçmiş insan o cennete dolacak

Madem demiş ise ki rahmeti Rahmanım ben
Her bir şeyi halkettim öyle Ulu hanım ben

Hepinizden sorumlu olan kişi ki BEN’im
Madem sizi yarattım sorumlu olmaya DEN’im

İsa gelip ölmüştü affınıza kan döküp
Her elçim aynı kökten hepsi aynı, bir ekip

Benim bir elçim eğer can verdiyse siz için
Ben neden af etmem ki hem neden ve de n’için?

Ey insan kaygılanma dönüşünün ardından
Af eder şöyle içteeen af dilersen Tanrı’ndan

Ne diyor o zât zâten “Lâ ilâhe illallah”
Bu yeter, yeter ki sen var de de inan, ALLAH

Eğer ki var bilirsen ve her şeyde görürsen
Yanın O’nun yanıdır her ne türlü ölürsen

Bu âlem dedikleri aslında bir ademdir
Bize milyarca ara ona tek bir kademdir

Gözümüzle bakıp da beynimizle görürüz
O karanlık beyinle üstelik düşünürüz

Sen de ben gibi isen orta karar günahlı
Ve de eğer değilsen hiç kimseden bir ah’lı

Sonunda ceza meza hiç bekleme derim ben
Kurtulursun “Lâilâheillâllah” dediysen