KARDEŞTİR HÂLÂ*

Bekler çok zamandır bu gönül eri,
Sonunda geldin ya! Buyur içeri!
Uzattılar onu soğuk köşeye;
Sessizce sızdı kanı döşeye.

Çok bitkinsin, halin nasıl bileyim,
Yüzünden dökülen alı sileyim.
Her şey bıraktığın gibi değil ki!
Dinle halimizi! Anlarsın belki.

Sen gidelden karlar hiç yağmaz oldu,
Ay eskisi gibi hiç doğmaz oldu.
Sana her gün yazdım, hâlimi dedim,
Senin kabahatin çoktur Mehmedim.

Anam çok ağladı, bilmez adını,
Babam ek sanıyor hasta kadını.
Ak köpek tanıdı. O nasıl çoşku!
Güzel kokun senden, hiç çıkmamış ki...

Nişan yüzük izin, hâlâ duruyor,
Göğsündeki kâlbin sanki vuruyor.
Yiğidim! Nerdeyse, hiç ölmemişsin,
Kurşun yaran taze, gül gibi haşin.

Kurşunun menzili, belli ki kısa,
Tutardın yoksa, hayin olmasa
Düşmezdin Mehmedim, tuzağa böyle,
Vuranı sandın ki, kardeştir hâlâ.

17.03.2016

BİRGÜN BİLİRSİN