taşların şarkısı var zaman
bir adamın sesine yamadığı bir ritmi dinliyorum
yüzümün türküsüz ülkesi
göğsünde düşleri yıldıza dağılan gecenin



gebe bu saatler hep bir bebe ağlaması
akıl yarısına bir şizofrenin kahkahalı çığlığı
bükülerek tersine güneş kundağı ananın su koynunda
kör ol kediler yağmura
mırıltı sız damla sızdıran duvar
çamurlaşıp eve geleceğime söz verdim
gök ipe asılı beyaz bulutları affetmeyecek
kara savrul saçları hiç kadın
ne çok da süt emmişti dualı mendiller
çıplak ayakları şenlik adımı



bakıra kalaylı sözler çelik gözlere alaka
suçsuz biliyor toprağı nöbetle yen
imanımın boynuna doladığın intikam
susmalıyım annem sağ
dinleyemedim servilerin fısıltısını
gelecek yaratıcının gazabını gamzelerine taşıyan çocuklar
sabahı uykusuz dizlerine bekleyen kayıp
azat edildiğine titreyen ateş
sen her bir taraftan gülümseyeceksin







0101