3
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1137
Okunma
Yalnızlıkta Kar
Bütün gece uyuyamadı.
Sabaha kadar kar yağışını izledi.
Milyonlarca ikizleri olan
Ama bir birine hiç benzemeyen.
Milyonlarca dostu olan
Ama kalabalığın içinde
Yalnızlığa mahkum kar tanelerini izledi.
Beyaz örtü kalınlaştıkça
Yalnızlık battaniyesi daha sıkı sardı onu.
Battaniye dediğin ısıtırdı ama
Üşütüyordu bu sisli kalbini.
Güneş doğmak bilmiyordu.
Ruhu yalnızlığa dayanamıyor
Çıkmak için yalvarıyordu.
Tutunacak hiç kimsesi yoktu
Kendisi kadar karanlık,
Kendisi kadar üşümüş,
Kendisi kadar yalnız olan
Sokağa baktı.
Sokak ile paylaşmak istedi yalnızlığını.
Siyah paltosunu giydi,
Kendini sokağa salıverdi.
Sonsuz beyaz bir kar denizinde
Siyah bir leke gibi gezindi.
m.öztürk
Cevap Yaz