son kez gel
sil ayak izlerini bu şehirden
bastıkça tekerrür eder geçmiş..




düz bir doğruda iki uzak noktaydık seninle
neyle çizersen çiz altını
birleşemezdik
sen doğuydun
ben batı
aramızda cahil bir aşık
tecrübeli bir sevdalı vardı
saflık denizi bir kaç adım ötede
köpük köpük kıyılarımı döver
ve senin ayakların dahi ıslanmazdı.




bu şehir var ya bu şehir
ne çok aşığın günahına girdi
ve durgun akardı bu şehir eskiden
bu kadar koşuşturma olmazdı ayaklarda
çamurlanmak bile güzeldi seninle
yağmurun soğuk teni yüzümüze çarptıkça
dudaklarımızda gizli bir tebessüm oluşurdu
bilirdik bu şehir de biz gibi ıslanarak yaşardı.




kestin bileklerini aşkın
kan kaybından yavaş yavaş hakkın rahmetine kavuştu
şehrin gözlerinde buz gibi bir ifade bıraktın.




çoktan eskidi şimdi duvarları
küf kokuyor bayırlar
sarmaşıklar dolanmış ayaklarına
camlardan sızan tek tük ışıklar da aydınlatmıyor artık
kararan gök yüzünü
ve sen
ruhunu çoktan kaldırımlara gömen adam
giderken adımı dahi unutturacağım demiştin ya
tut artık sözünü
unuttur bana izlerini.




Ayvazım DENİZ