ey laller ülkesinin sultanı, bikesler bikesi, mevsimin la-mekanı
neredesin, uzak kaldı gülüşlerin ağlarım her dem ben...

ey lalezarın biriciği, toprağın sevdiceği, gülün dudağı
neredesin, uzaktadır şimdi gülüşlerin,gülüver de gölgeler gitsin kal bir sen...

ey gözden ırak gönle yakın
neden nihansın bu kadar fakat cana yakın...

yağmurlu bir gecede gözyaşı olsanda öpsem pınarlarından ben,
hiç başlamamış olsa fasıllar ve sensiz fasılalar,
tanburun başında bir sen ol bir sen...

bu şehre bahar uğrayacak bir gün biliyorum ben,
çiçekler toplayıp şiirler dereceğim sana,
ışıldayan gözlerine çizeceğim kız kulesini,
bir yudumda içeceksin istanbul’u ellerimden usulca...

kuruyan düşlerimi yeşertir bu sultaniyegah peşrevi...

biliyorum bu şehre, temelli gelecek bir gün bahar,
vapura yetişme telaşımız olmayacak
çünkü kuyruk olacağız uçurtmalara bir sen bir ben...

ey laller ülkesinin sultanı, bikesler bikesi, mevsimin la-mekanı
neredesin, uzak kaldı gülüşlerin ağlarım her dem ben...
kuruyan düşlerimi yeşertir bu sultaniyegah peşrevi...
ve sen geçersin hep tiz perdelerden...



((sultaniyegah peşrev: kanuni hacı arif bey))