1
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
948
Okunma
ne çok bildiğini susuyor yapraklar
üstelik sessizce soluyorlar
yaşamak bir dalda başlıyor
bir dal soluk soluğa nefessiz
düşüş anı kimsesiz, dilsiz ve fersiz
salına salına iner gözlerime
gözlerim ki toprak örttüm üstüne
ey cellat, artık mil çek gözlerime
sağanak sağanak yağar üstüme üstüme
bütün bildiklerini susarken yapraklar
bir de düş yaprakları, vurur beynime
göz kapaklarım böylece düşer birbir üstüne
//2014-03
5.0
100% (1)
Cevap Yaz