Geliyorlar!
bir bebeğin karnını yararcasına,
gökle eş mavilikte olan
denizi yara yara,
Elizabeth’ler,
geliyor!

Siniyorlar!
Karanlık Liman’nın kuytularında
eceli-i nimbus bulutlarını örtünerek
ölümün karanlığına
siniyorlar!

Uyanıyor!
bir bahar sabahı şehir,
top sesleriyle uyanıyor
deniz ateş püskürüyor
adeta
yakıp yıkıyor dört bir yanı
alev alev
yanan,
gelinler, kızlar, kundaktaki yavrular,
elinde bastonu 90’lık dedeler...!
Çanakkele yanıyor dostlar yanıyor.

Kızıl alevler kaplıyor gök yüzünü,
tadını bile çıkaramadan, daha tadamadan hüzünü
küller yağıyor başımıza

düşmüş Mehmetim yere
sere serpe yatar!
Yatarken ruhu göklerde,
eli tetikte siper bekler.

Ezineli Yahya Çavuş
Çavuşum!
ben sana kurban olmuşum
63 erinle, 2000 orduya
meydan okumuşsun,
imnanınla yarattığın 63 bin ordu olmuş!
Düşmanı korkutmuşsun.

’’Düştüler yollara...
Kopup geldiler
dört bir yandan;
Irak’tan, Bosna’dan, Libya’dan,Acem’den,
Türkistan’dan’’
kanlar kattılar kuatsal kanımıza,
kutsallıklarından.

Conkbayırı!
Conkbayırı!
Sen değiştirdin bu seyiri.
Yeniden Uyandırdın
Mustafa Kemal’in erini.

Şehit oldular,
bu toprak uğuna,
bu vatan uğruna,
hem de gülerek,
eğlenerek,
sevdiklerine
güller göndererek.

Çanakkale,
Ey! Çanakkale.
Kırmızı güller yatar; o sahillerde

Gittiler!
Arkalarına bile bakmadan
gittiler.
Okulda yapılan bir yoklamda
öğrencinin arkadaşlarına,
’’Bu vatan için gittiler’’ dediği gibi
’’ Çanakkale geçilmez! ’ Diyerek
çekip gittiler.

Giderken güller diktiler yurduma
kan gülleri
düşmanı yurdumdan savan gülleri.

Yer Kızıl,
Gök kızıl rengini almıştı yerden,
Şehitler kendi dikiyordu kefenini
kendi kabrinden.
Her Kabirden bir seda çıkıyordu
Allhu Ekber, Allhu Ekber!

27.02.2007