vay ki vay sana ömür yine viran olmuşsun
hiç yılların gördün mü nasıl boş geçip bitti
nefsinin ateşinde sararıp da solmuş’sun
kaypak insan durur mu tez yürüyüp de gitti

feryat figan içinde taşa vuracak başlar
ettiğin çekeceksin akarken gözden yaşlar
bin pişman olmakta var hep ağardıkça saçlar
kul hakkı hiç kalır mı köz sürüyüp de gitti

bu hengame içinde hayattan tat aldın mı?
ihanet ede ede ortalıkta kaldın mı?
iblise kul olunca insanlığı saldın mı?
emek boşa gidince yoz bürüyüp de gitti

kader kara çalınca ağyar düşer telinden
namerdin evi olmaz ne gelir ki elinden
her gün kalp ağrısının geçilmez ki selinden
artık hayır beklemem öz ürüyüp de gitti

pamuk ipliği gibi çürük imiş yüreğin
yalan dolan içinde kötü imiş ereğin
aslın böyleyse eğer taşımaz ki feleğin
benden medet bekleme çöz çürüyüp de gitti

ukde saracak kalbin ummaz gama ne çare
dert üstüne dert binip yıllar düşecek dara
Rab ettiğin yüzünden sürer anlına kara
koptu kanadım kolum diz kürüyüp de gitti

hep sahte gülüşlerle koşturup soktun tere
bir zaman gökte iken düşürdün hain yere
tüm iyiliği birden iç ettin bin bir kere
edebe ters düşerken söz kuruyup da gitti…



(13.03.2016) AZAP…