0
Yorum
3
Beğeni
5,0
Puan
793
Okunma
Anladım ki
Hiç birşey benim masalımdaki kahramanlar gibi değil.
Bahar benim elbisemdeki çiçekler kadar canlı,
Bulutlar gri olunca anladım.
Kuşları özgürken seviyordum.
Meğersem bu geçici dünya kafesinden hiç çıkmamışlardı...
Rengarenk gökkuşağı rengi vardı masalımda;
Mavisi; deniz, gök
Yeşili; dağlar, ovalar, ormanlar sülietindeydi...
Kahkalarım mimiklerimden taşardı
Masalımda bi sürü kahraman insancıklar vardı...
Sonunda üç elma düşecekti
.
.
.
Hiç birisi düşmedi...
Aybüke
5.0
100% (1)
