I
Yurdumun asıl topraklarında
Yalanda, talanda gözüm yok
Umutlarıma ektim acıyı
Vurmuşum yüreğime
Memleket sevdasını
İlk kurşuna barikatım
Halkımın önünde
Tutmuşum yakasından zulmün
Asıyorum güneşe
Zalimin yandığı ateştir
Dizelerimdeki yangın

Direndik taş duvarlara
Sırtımıza yüklediğimiz sevdamızla
Yitirmedik umudumuzu
Özgürlükten yana
Her doğan güneş
Umudumuz oldu
Karanlık gecelerde

II

Ve ben şairim
Yurdumun kanayan şehirlerinde
Sokaklarında yoksulluk
Adaletinde yangın
Nefesinde kan
Yaşantısında çarpık
Bulutlarında zehir damlayan memleketim
Geceleri kol geziyor
Kan emici yarasalar
Dadanmış üstüne kara bir bulut gibi
Düzenbaz çeteleri
Yakıyor geçtiği yerleri
Poyraz rüzgârı gibi medya
Umutlarımızı meze yapıp
Atıyorlar engereklere
Dalmışlar halkın sofrasına
Aç kurtlar gibi paramparça

III

Ve ben şairim
Yurdumun direnen insanları
Yitirmedim umudumu yarınlardan
Unutmadım dağlarında alevlenen
Özgürlük ateşini de
Göz yaşlarımı içiyorum
Gerginleşen gözlerimde
Eğilirsem onların önünde
Gömün beni kefensiz bir şekilde
Yüzüne tükürülecek
Bir duruma gelmektense
Ben razıyım onurlu bir şekilde
Kendi ipimi çekmeye

26.02.2014