Neresinden bakarsan, bak.
Kara bulutlar görürsün, memleketimin üzerinde.
Görünmez olmuş güneş, bulutlardan.
Ve!
Yansımaz olmuş ülkeme, tepeler üzerinden ışınları
Güneşin doğduğu yer olan, Anadolu’ a benim güzel ülkeme.
Rüzgârlar dersen katmış, bulutları önüne
Dolaştırıp durmaktadır, şehirlerin köylerin üzerinde.
Kapıları zorlayan, şimşekler içinde.

Nereye gidersen git.
Gözyaşı yüklü bulutlar, koy vermiş, gözyaşlarını
Ve!
Gözyaşları ateş olmuş yakmış, fakirin fukaranın, evlerini.
Ne yapsın ağlardır, analar, babalar.
Her gün, yıllardır hasret çeken insanlar gibi.
Halk dersen üzgün, birbirinden dertli..

Ne zaman dağılacak, şu kara bulutlar
Ülkemin, üzerinden.
Ne zaman dinecektir, şu hüzün yağmurları
Ne zaman, dinecektir?
Günlük güneşlik zaman geçirmeye hasret kaldı şu memleketim.
Dağıtın, dağıtın şu dolaşan kara bulutları.
Dinsin, anaların gözyaşları.
Dinsin şu gözyaşları.


09 Mart 16
Ahmet Yüksel Şanlı er