1
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1247
Okunma

Cobandım ben dag başlarına
Hırkama sarılıydı hayallerim
Tek sevdam kır ciçekleriydi
Bir gökyüzü tanıyordum
Birde ruhuma giren rüzgarlar
Gecelere konuşurdum saklı gizlimi
Beni onlar dinlerdi sadece
Kim calmıştı ki bilmem umut perilerimi
Gelmez olmuşlardı gecelerime
Bir aynadaki gözlerimi biliyordum
Birde güneşte yanık tenimi
Ne bir ses verenim vardı
Ne sesimi işitecek biri
Ben dedimya bir çobandım dag başlarına
İçime sen düşmeden önce
İşte o gündü ki!
Ölmüştüm ben....
Kamil TAN/ARDAHAN