/ aşkın rengi /

1
ilkokul aşkım sarıydı
lüle lüle kıvır kıvır sımsıcak
karşılaşınca yolumu değiştirirdim
kızarır kaçardım köşe bucak
bazen sınıfta göz göze gelirdik
öyle tatlı gülerdi ki erirdim

2
kırmızı derim de hep aşkın rengine
ikinci aşkım inadına yeşildi
kalbim onu bakışından bildi

uzun kirpikli
iki kocaman yumuşak ışık
ki tüm lise defterlerimin sayfalarında bakışık

çakmak çakmak içimi yakıp geçerdi çabucak
tazı gibi titreyerek beklediğim otobüs duraklarında aşık

ne o indi otobüsten ne ben bindim
birbirimizi uzaktan sevdik
hayat otobüsten çok hızlıymış ne bilirdik

kırk beş yıl geçti
öyle gözlere rastlamadım bir daha
kutupda ateş gibiydiler
çölde vaha

3
başka renkler de geçti içimden
maviler kızıllar karalar
fakat hepsi de hafif yaralar

ne yakıp kavurur içimi
ne kalbimi paralar

okulda mahallede arkadaşlığı hafifçe aşmalar
bazen küçük flörtüz sataşmalar
bazen yasak sınırlarda dolaşmalar

deniz mevsiminde ıslak tuzlu yaklaşmalar
romantik geceler
kumsalda sıcak buluşmalar
nispetler cakalar sataşmalar

hızlı başlangıçlar çabuk uzaklaşmalar

velhasıl vazgeçtim renkten
gri tonları bile değildi bunlar
gerçeğin ışığında yıkanan bir gönül
yarı gölgelerden ne anlar?

4
ve bir gün kamaştı gözlerim
o ilk göz göze gelişi o ilk bakışı
o bir anda kavurup yakışı
nasıl da özlerim

derler ki hiçbir aşk ilki gibi olamaz
doğrudur
çünkü bir kalp iki defa böyle yanıp kavrulamaz

öyle delip geçer ki eros’un oku
korunulmaz
onulmaz

ne sökülüp atılabilir girdiği yerden
ne de yerine bir başkası konulmaz

bu yüzden tariflenemez aşk
resimlenemez
sözlenemez
şimşek hızıyla ulaşır gözden kalbe
izlenemez
ve asla gizlenemez

bir kez aşık olunabilir bence
kimse kimseninkini bilemez

benim aşkım beyazdı
o pırıltı şavkıdığında beynimde
sanırım altmışlı yıllarda bir yazdı
güzeller güzeli bir kızdı ince ve zeki
adını ruhuma yazdı

güldüğünde aydınlanırdı içim
ve sesini duyduğumda ille ki
ruhuma yayılan heyecan tarifsiz bir hazdı

sevgisi ömür boyu unutulmaz onur
bütün renklerin toplamıydı o nur

(17 mayıs ’07)