Elinde sepetiyle iki büklüm bir nine.
Çekinerek yaklaştı lokantanın önüne.
Koştu sepeti aldı, garsonlardan birisi.
İçeride çalışan ustasına seslendi;

"Nine ineklerine ekmek istiyor gene."
"Dolaptan birkaç ekmek koy sepetine."
"Biraz beklerse eğer, parça kalmamış usta."
"Bekletmek doğru olmaz dışarda bu soğukta."
Diyerek içeriden iki ekmek getirdi.
Bıçakla dilimledi sepete yerleştirdi.

Ustanın bu işine bir mana veremedim.
Meraklandırdı beni sormadan edemedim;

"Yazık değil mi usta temiz sağlam ekmeğe.
İnsanlar bulamazken verilir mi ineğe."

"Elbette öyle beyim hemfikirim seninle.
Bildiğin gibi değil bak anlatayım dinle;
O beni bilmez ama ben tanırım nineyi.
Bir tavuğu bile yok nerden bulsun ineği.
Yoksuldur, kimsesizdir dilenmeye ar eder.
Kesip dilimlemezsem, anlar ağrına gider.
Bir daha asla gelmez ekmeği bizden alır.
Kimseden isteyemez belki nine aç kalır."

1974