Ankara da aşık olmak zor iki gözüm:)

"Anların çoğu kez kara olduğu şehir. Güzel zamanlara da sahne olur bazen, ama hiçbiri uzun sürmez bunların. Bir ikindi sonrası (tercihen sonbaharda) hava kararmak üzereyken kalabalık caddelerinden birinde aklınız karmakarışık yürüdünüz mü biraz; sonunda, en sonunda hayatı yakaladığınız ya da yaşamın o ulaşılmaz sırrına eriştiğiniz duygusu kaplar içinizi, ama bu sadece bir yanılsamadır. Şehrin mutlu, kendinden emin ve mağrur görüntüsü kendinizi kötü hissetmenize yol açabilir ve kendinizi kötü hissettiğinizde şehir de en az sizin kadar mutsuz, yalnız ve kararsız gözükmeye başlar. İşte o zaman en yakınınızdaki parka oturup bir şeyler karalamaya başlarsınız. Dökülmeye başlayan yapraklarla örtülüdür park; karşınızdaki havuzun, çevrenizdeki binaların, bankların, ağaçların, parke taşlarının ve hatta ölü gibi görünen insanların canlanacağını düşünürsünüz; ama hiçbir şey olmaz: Çünkü orada hayal etmekle yetinmek zorundasınızdır..."

sevgilin varsa aniden güzelleşebilme potansiyeline sahip ender memleketlerden birisi:D

Sanırım Ankara'yı sevmeye başlıyorum ve buncaaaaa! yıldan sonra nasıl bir yer olduğunu yeni yeni öğrenmeye başladım.

Ama denizi olmadığından asla ve asla yaşlanmak istediğim şehir değil.
Bir kaç sene daha ya sabır!

Ankara...Son düşümü de kaybettiğim şehir...:(

denizi yok...sevmiyorum.

Tv de bir söyleşiden;
- Bir memur kenti olan Ankara'da trilyonluk evler yapılıp satılıyor.. ilginç..
- Efendim.. kaymaklı ballı ihaleler.. allı pullu krediler.. büyük bağlantılar.. bürokrasi.. köhö.. malumunuz..
Angara'nın daşı.. kentlerin başı..
........

25 yıl çalışıp bir kümes alamadan gittim Angara'dan.
Bir kümes alabilseydim, sabahları Ü ü rüü..
diye ötüp uyandıracaktım herkesi.

Her zaman konuk olacak bana. Ve ben hep kazıyacağım pusunu anılarıma.

sevmiyorum...
üşüten bir resmiyet
ve yabancılaşmış insanlar

''Yalnızlığın başkenti''...ama ben yokken:)

bir,iki,üç,dört,beş,burda bir yerde...

miting meydanlarıdır.
öğrencinin sesi
memurun umudu
işçinin direnişi
herkesin bişeyler bulabileceği bi yerdir.
Ben onsuz ANKARA yı sevmiyorum....

eylül ayı bir başka güzel şehir..

bu aralar sisli bir yer...

BAŞKENTİM DOĞDUM YAŞADIM EVLENDİM OTURUYORUM,SEVERİM AH BIRDE DENİZ OLSAYDI..ANK BENİM SENİ HEP PUSLU AYAZ HATIRLADIM.

Yaşamımın tek tanığı, doğduğum , büyüdüğüm ve belki de öleceğim yer, sırdaşım.

ANKARA

İlk ve son Aşkım...

Yılmaz Erdoğan'ın Ankara şiiri geldi bir anda aklıma :

ankara'ya öyle yakışırdı ki kar..
asfaltlar ışıldar, buz tutardı resmi yalanlar..
kimse keman çalmaz belki ama
çok keman çalınsın balolarında diye yapılmış
gri sisli binalar..
alnının ortasında ciddi bir devlet asabiyeti..
çok kötü günlermiş gibi en genç zamanlar,
bu zulüm bu sevda bitmezmiş
sevmek bir halkı sevmekse aşk o zaman sevmekmiş..
biz bir şeyi delicesine severiz ama tanrım neyi?...