Ruhun mu ateş, yoksa o gözler mi alevden? Bilmem bu yanardağ ne biçim korla tutuştu? Pervane olan kendini gizler mi hiç alevden? Sen istedin ondan bu gönül zorla tutuştu.
Gün, senden ışık alsa da bir renge bürünse; Ay, secde edip çehrene, yerlerde sürünse; Herşey silinip kayboluyorken nazarımdan, Yalnız o yeşil gözlerinin nuru görünse...
Üstad'ın en sevdiğim eseridir. Şiir okumayan ne bilsin sevmeyi.
ATSIZ hocanın kendisini analiz ettiği bir kitaptır. Kendisi askerde subayken Türk olmayan bir subaya selam durmak istemez. Ve ordudan men edilir. Tarih Öğretmenliği yapar bir müddet. Öğrencilerine Türklüğü, Türkculüğü anlatır hep. Eşi Edebiyat öğretmenidir.