"Başlıyorum ve tekrar başlıyorum. İlerlemiyorum. Ölümcül harflere vardığımda, düşüyor kalemim: amansız bir yasak kesiyor yolumu. Dün, güçlerimle bütün bütün dolu bir halde, bir başıboş kağıda yazdım akıcı olarak: birazcık gökyüzü, bir duvar (ki yılmaz, güneşin ve gözlerimin huzurunda), bir çayır, bir başka beden. Her şey hizmet ediyordu bana: 'yazım'ı rüzgarın, kuşların, suyun, taşın. Ergenlik: sabit bir düşünce ile işlenen dünya, hayallerle dövülen beden, parıldayan yara izleri! Yeşillendirirdi güz, büyük ırmakları, doruklarda biriktirirdi ihtişamı, zenginlikleri heykelleştirirdi Meksika Vadisi'de, ışık tarafından, saf harika yığınları üstüne işlenmiş ölümsüz cümleler.
Bugün tek başıma dövüştüm bir sözcükle. Bana ait olan ve ait olduğum sözcükle: Yazı mı tura mı, kartal mı güneş mi?"
(Arka Kapak)