Reşvan aşiretinin kimliği, büyük ölçüde coğrafi hareketliliği ve yaşam biçimiyle şekillenmiştir. 16. yüzyıl Osmanlı kayıtları detaylanmadan önce, aşiretin varlığına dair elimizdeki veriler, onun yarı-göçebe bir hayat sürdüğünü ve Güneydoğu Anadolu ile Kuzey Mezopotamya arasında geniş bir alanda hareket ettiğini göstermektedir.

Erken Yerleşim Alanları
Reşvan'ın tarihsel çekirdek bölgesi, bugünkü Adıyaman, Malatya, Gaziantep ve kısmen Maraş coğrafyasında yoğunlaşmıştır. Osmanlı defterleri bu bölgeleri netleştirecek olsa da, aşiretin ilk izleri bu sınırların çok daha ötesine uzanır:
Adıyaman Çekirdeği: Özellikle Kahta ve Besni çevreleri, aşiretin hem kışlak hem de yazlak (yaylak) olarak kullandığı temel alanlar olmuştur. Bu bölgeler, hem tarıma elverişli düzlükleri hem de yüksek dağlık bölgelere yakınlığı nedeniyle göçebelik için idealdi.
Malatya Hattı: Kâtip Çelebi'nin (17. yüzyıl) kaydettiği gibi, Malatya civarı da aşiretin önemli bir parçasına ev sahipliği yapmaktaydı. Malatya'nın tarımsal zenginliği ve stratejik konumu, aşiretin ekonomisi için hayatiydi.
Manevi Bağlantı Hattı: Şengal ve Duhok'taki (Bölüm 2) Yezidi Reşvan kollarının varlığı, aşiretin Dicle ve Fırat nehirlerinin üst havzalarını birleştiren ana göç rotalarını kullandığını gösterir.

Göçebe Yaşam Biçimi ve Tarımla İlişkisi
yüzyıl kayıtlarında Reşvan aşiretinin çoğunlukla göçebe olduğu belirtilmiştir. Bu durum, onların ekonomik ve sosyal yapısını belirleyen temel faktördür:
Ekonomik Faaliyet: Aşiretin ana geçim kaynağı hayvancılık (özellikle küçükbaş hayvancılık, koyun ve keçi) idi. Hayvan sürülerini yıl boyunca otlatmak amacıyla mevsimlik göçler (yayla-kışlak) yapmaları zorunluydu.
Yayla (Yazlık) ve Kışlak (Kışlık) Döngüsü: Reşvanlar, yaz aylarını (yayla) serin ve ot bakımından zengin yüksek bölgelerde (örneğin Karacadağ, Nurhak dağları çevresi) geçirirken, kış aylarını (kışlak) daha ılıman ovalarda (Kahta, Besni ovaları veya Suriye sınırına yakın bölgeler) geçirirlerdi.
Tarım: "Çoğunlukla göçebe" tanımı, aşiretin bir kısmının veya göç etmeyen kollarının aynı zamanda tarımla da uğraştığını gösterir. Bu, aşiretin kısmen yerleşikleşme sürecine girdiğinin veya göç rotası üzerindeki stratejik noktalarda sabit üretim alanlarına sahip olduğunun erken bir işaretidir. Tahıl (buğday, arpa) ve bakliyat üretimi, hayvancılığa ek gelir sağlardı.

Sınırlar ve Çatışmalar
Geniş bir alanda hareket eden göçebe bir aşiret olarak Reşvan, coğrafi sınırları üzerinde sürekli bir baskı altındaydı.
Türkmen Kabileleri ile Çatışma: Daha sonra Johann Ludwig Burckhardt'ın da belgeleyeceği üzere, Reşvanlar sık sık aynı otlak ve su kaynaklarını kullanan Türkmen kabileleriyle çatışma halindeydiler. Bu çatışmalar, göç yollarının kontrolü ve hayati kaynaklara erişim mücadelesinden kaynaklanıyordu ve bölgenin sosyo-politik dinamiklerini yüzyıllarca meşgul etmiştir.
Osmanlı İdaresi ile İlişkiler: Aşiretin sürekli hareket halinde olması, Osmanlı merkezi otoritesi için vergilendirme ve kontrol açısından zorluk yaratıyordu. Bu durum, ilerleyen yüzyıllarda aşiretin "eşkıya" veya "isyancı" olarak nitelendirilmesine yol açacak olan gerilimin temelini oluşturmuştur.
Reşvan'ın erken coğrafyası, sadece bir harita üzerinde nokta kümesi değil; iklim, otlak ve siyasi baskılar arasında sürekli denge kurmaya çalışan bir yaşam mücadelesinin izlerini taşır.