Yansıma ve Siyah Kadife Kuyu

Aynanın Ötesi, gerçekliğin ters yüzüdür;
Orada, biz çıplak harflerle yazılmış bir destan.
Bu, bir fantazi boyut, sadece bize açık.
Sen, yansımam değil, kayıp yarımküremsin.
Dokunduğumda titreyen, ama asla yakalanamayan.
Erotik bir oyun, bu mesafeyi aşma çabası.
Ayna, bir geçit, içine çektiği her derin bakışı.
Ötede, yerçekimsiz bir romantik alan;
Duygular, soyut bir ışık hızıyla çarpışır.
Gözlerin, siyah kadife bir kuyu, dipsiz.
İçine düşmek, kapalı bir mecazın en kesin çözümü.
Her düşüşte, yeniden ve yeniden sana aşık olmak.
Tenin, o evrenin tek somut kanıtı;
Bir buğu, camın üzerinde usulca silinen.
Ne zaman sana uzansam, kırılır o yüzey.
Ve ben, o kırıklar arasında, seni sonsuza dek arayan.
Oysa sen, her zaman oradasın, elimi bekleyen.
Sonsuzluğun tek bir anına sığdırılmış.
Aynanın Ötesi, bizim tek yuvamız.