İçimin kayalarına saklanmışım,
Üzerimde gecenin gölgesi.
Hep bulutlara takılıp gidiyor aklım.
Ağacın teni,
Mavi değil buranın denizi.

Hiçliğin tam ortası —
Ne başı var, ne sonu.
Dokunup ürperiyorum,

Saçlarından yakalanmış zaman.
Hiç kalkmayan bir sis.
Vadi bölünebilir ikiye,
Yalnızız, yaralarımızda bile.

Gök vurulmuş,
Yıldızlar bir bir kayıp gidiyor.
Takılıp kaldı uzaklığımıza.

Kalbime gömeceğim geceyi.
Öyle bir hüzün ki,
Kırıp geçiriyor her şeyi.
Hazırım bu kez yakmaya kendimi,
Hayat bile yanlış anladı bizi.

Dağlardan kopup
Griye çalıyor sesi bütün renklerin.
Kıyıyı dövüyor deniz,
Sönük birer yıldız gözlerimiz.

Deniz sen kokuyor,
Sen, deniz...
Aldı beni, gidiyor.

Bekliyorum kenarında,
Canım yeni bir sevda çektiğinde.
Boğacağım...
“Ah” bile demeyeceğim,
Bir vuruşta kıracağım gönül kafesimi.

Fısıldıyor biri geçmişten geleceğe:
“Bulutları sevdiğin gibi
Keşke sevseydin beni de...”

Bir uçurum yetiyor
Bütün felaketleri başlatmaya.
Hiç bulamadığın bir vaha,
Ve dönemiyorsun bir türlü hayata.

Vurulduk işte, vurulduk...
Yağmurun damlasından,
Çayın deminden,
Sevdanın sinesinden.

Vurulduk...